Σε ένα χωριό μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Μονάχου, θα κληθεί να παρουσιαστεί από την υπηρεσία του ο επιθεωρητής της γερμανικής αστυνομίας Ρούπερτ Κίλερ, ο οποίος θα έρθει αντιμέτωπος με ένα αποτρόπαιο έγκλημα, ένα έγκλημα ακραίο, που δεν είχε συναντήσει ξανά καθ’ όλη τη διάρκεια της αστυνομικής του καριέρας. Ένα έγκλημα βγαλμένο από την πιο διεστραμμένη φαντασία, από τον πιο σκοτεινό εφιάλτη του ανθρώπινου νου.
Ταυτόχρονα, στο κινητό ενός διακεκριμένου, πανεπιστημιακού καθηγητή Ιστορίας, με ειδίκευση στην περίοδο του Μεσαίωνα, του Άλεξ Σβαμπ, φτάνουν δύο μηνύματα. Ένα περίεργο βίντεο, μερικών δευτερολέπτων στο οποίο ακούγεται μία ανθρώπινη κραυγή, καθώς και ένα μήνυμα από άγνωστο αποστολέα, στο οποίο τον προτρέπει να παραδώσει το ψηφιακό υλικό στην αστυνομία του Μονάχου.
Σε ένα σαλέ λοιπόν, θα εντοπιστεί το πτώμα ενός μεγάλου τηλεοπτικού παράγοντα, δολοφονημένου με έναν ιδιαίτερα ευφάνταστο τρόπο, αλλά ταυτόχρονα και τρομερά ειδεχθή. Το πτώμα του θα εντοπιστεί στο εσωτερικό μίας μεταλλικής κατασκευής, εμπνευσμένης από τον Ταύρο του Φάλαρη, ένα όργανο βασανιστηρίων, που πήρε το όνομα του από τον ομώνυμο Σικελιανό τύραννο, που οραματίστηκε τη συγκεκριμένη κατασκευή, η οποία χρησιμοποιήθηκε αρκετά την περίοδο του Μεσαίωνα. Πρόκειται για μία μεταλλική, κούφια κατασκευή, που θυμίζει ταύρο και στο εσωτερικό της τοποθετείται το θύμα, το οποίο βράζει ζωντανό.
Στο σημείο αυτό θα φτάσουν τόσο ο επιθεωρητής της γερμανικής αστυνομίας, όσο και ο καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας, οι οποίοι θα πρέπει να συνεργαστούν, ο καθένας παρέχοντας τις δικές του γνώσεις, με σκοπό να οδηγηθούν στην εύρεση του δολοφόνου, ανακαλύπτοντας το κίνητρο της πράξης του και τη πιθανή σχέση του με το θύμα. Ο εντοπισμός ενός δεύτερου πτώματος, δολοφονημένου με έναν εξίσου ευφάνταστο και αποτρόπαιο τρόπο, θα οδηγήσει τον επιθεωρητή Ρούπερτ Κίλερ στο συμπέρασμα πως βρίσκεται στο κατόπι ενός κατά συρροή δολοφόνου, ο οποίος εμπνέεται τα εγκλήματα του από τα μεσαιωνικά βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης.
Ποιος είναι ο δολοφόνος;
Ποια είναι η σχέση του με τα θύματα;
Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στα θύματα του;
Θα υπάρξει επόμενο θύμα;
Στα ερωτήματα αυτά καλείται άμεσα να απαντήσει ο επιθεωρητής Ρούπερτ Κίλερ, ο οποίος βρίσκεται σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της αστυνομικής του καριέρας, κι αυτό επειδή έχει να αντιμετωπίσει τα κενά της βραχείας μνήμης του, ένα σημαντικό εμπόδιο για την απαιτητική του καθημερινότητα, το οποίο δυσχεραίνει φυσικά τη λειτουργικότητα του. Σε αυτό τον άνισο αγώνα, ο Κίλερ θα έχει στο πλευρό του μία αστυνομική βοηθό κινεζικής καταγωγής, καθώς και τον καθηγητή μεσαιωνικής ιστορίας, οι οποίοι θα δημιουργήσουν μία ετερόκλητη και φαινομενικά παράφωνη αστυνομική ομάδα.
Ο ένας φόνος διαδέχεται τον άλλον. Η αντίστροφη μάχη με τον χρόνο έχει ήδη ξεκινήσει. Τα θύματα πολλαπλασιάζονται. Το σκοτεινό τους παρελθόν έρχεται στην επιφάνεια. Οι αποκαλύψεις σοκάρουν. Ο κατά συρροή δολοφόνος έχει καταφέρει να μετατραπεί σε πρωταγωνιστή της επικαιρότητας, απασχολώντας την κοινή γνώμη με τον θεαματικό τρόπο που στήνει τα εγκλήματα του, δημιουργώντας τη δική του προσωπική μορφή Τέχνης, ένα καλλιτεχνικό κράμα που συνδυάζει πολλά από τα στοιχεία που εντοπίζει κανείς στον αινιγματικό κόσμο του Ολλανδού ζωγράφου Ιερώνυμου Μπος, με την οποία υπογράφει τα μοναδικά εγκλήματα του, τα οποία τα αναγάγει σε Τέχνη, στη δική του προσωπική Τέχνη, την Τέχνη του Θανάτου!
Το ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ είναι το τρίτο κατά σειρά προσωπικό αστυνομικό μυθιστόρημα της Κλαίρης Θεοδώρου. Πρόκειται για ένα επιβλητικό, ασθματικό παρότι πυκνογραμμένο και ταυτόχρονα ευφυές αστυνομικό μυθιστόρημα, που αποδεικνύει περίτρανα πως αυτό είναι το λογοτεχνικό στο οποίο η Κλαίρη Θεοδώρου ήρθε για να μείνει!
Είναι η αλήθεια πως όταν καλείσαι να γράψεις τις σκέψεις σου για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι κάπως άβολο, ειδικά όταν αυτό σε έχει ξετρελάνει, γιατί είναι πολύ εύκολο να πέσεις στην παγίδα των αποκαλύψεων, όμως θα προσπαθήσω να σταθώ σε κάποια σημεία του βιβλίου, για τα οποία μπορώ να μιλήσω ελεύθερα και δεν αφορούν αποκλειστικά την πλοκή και την εξέλιξη της.
Αρχικά, θα ήθελα να αναφερθώ στον τρόπο που η συγγραφέας Κλαίρη Θεοδώρου χειρίζεται τον χρόνο μέσα στα βιβλία της. Πάντα υπάρχει ένα γεγονός ορόσημο, ένα γεγονός που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής και λειτουργεί καθοριστικά στο παρόν των ηρώων της. Ειδικότερα, σε αυτό της το μυθιστόρημα, η Κλαίρη Θεοδώρου επικεντρώνεται σε κάτι που συνέβη το 2015, χρονιά κομβική γύρω από την οποία στήνονται δύο αφηγήσεις. Μία που αφορά μερικά χρόνια πριν, αλλά και μία άλλη, η οποία φυσικά αναφέρεται στα μεταγενέστερα χρονικά γεγονότα. Η Κλαίρη Θεοδώρου θρυμματίζει τα όρια του χρόνου, μπλέκει το χθες με το σήμερα, αλλά και το αύριο, καταδεικνύοντας πως το παρόν, αλλά και το μέλλον είναι προϊόντα του χθες.
Η χρήση αυτού του αφηγηματικού τρόπου, που δεν υπακούει στον συνήθη γραμμικό αφηγηματικό τρόπο, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου, κι αυτό γιατί καταφέρνει να δημιουργήσει το έντονο συναίσθημα της αγωνίας, μιας και ο αναγνώστης παρακολουθεί κρατώντας την ανάσα του τα γεγονότα του χθες, αλλά και τα ειδεχθή εγκλήματα του σήμερα, προσπαθώντας να εντοπίσει εκείνα τα αόρατα νήματα που συνδέουν τα πρόσωπα με τις καταστάσεις, ακολουθώντας με αγωνία τον επιθεωρητή Ρούπερτ Κίλερ στον άνισο αγώνα του, για την αναζήτηση της αλήθειας και τον εντοπισμό του κατά συρροή δολοφόνου.
Φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην σταθώ στην ιδιαίτερα εικονοποιητική γραφή της Κλαίρης Θεοδώρου, μέσω της οποίας δημιουργεί ένα πλήθος φρικαλέων, ολοζώντανων παρόλα αυτά εικόνων, που συνθέτουν μία επιβλητική, αμιγώς κινηματογραφική ατμόσφαιρα και σου κόβουν την ανάσα!
Ολοκληρώνοντας, λοιπόν, το ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ήταν ένα μυθιστόρημα έκπληξη για εμένα, την ανάγνωση του οποίου την ολοκλήρωσα σε λιγότερο από μία ημέρα, παρότι έχουμε να κάνουμε με ένα στιβαρό, πυκνογραμμένο κείμενο! Έχοντας διαβάσει και τα δύο αστυνομικά μυθιστορήματα της κυρίας Θεοδώρου, έχω να πω ότι το ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ είναι η καλύτερη συγγραφική της στιγμή, όσον αφορά το αστυνομικό μυθιστόρημα. Ειλικρινά, ανυπομονώ να διαβάσω το επόμενο, στο οποίο θα πρωταγωνιστεί ξανά ο αξιαγάπητος αυτός επιθεωρητής, με το πανέξυπνο όνομα, ο Ρούπερτ Κίλερ!
