Ο επιθεωρητής Ρούπερτ Κίλερ επιστρέφει!
Όλα ξεκινούν από την Κοπεγχάγη, όταν στις 21 Δεκεμβρίου του 2021 στον πλειστηριασμό μίας αποθήκης ανακαλύπτονται 12 βαλίτσες, μέσα στις οποίες βρίσκονται 12 διαμελισμένα πτώματα γυναικών. Μερικές μέρες αργότερα, συγκεκριμένα στις 26 Δεκεμβρίου του 2021, στο Αμβούργο αυτή τη φορά, εντοπίζεται το διαμελισμένο πτώμα μίας νεαρής γυναίκας μέσα σε μία πεταμένη βαλίτσα. Ο πατέρας της ομολογεί το φόνο και στη συνέχεια δίνει τέλος στη ζωή του, αφήνοντας τις αστυνομικές αρχές στο σκοτάδι αναφορικά με τα κίνητρα και τα ερωτήματα, που προκύπτουν ύστερα από την διάπραξη αυτής της αποτρόπαιάς πράξης!
Ο επιθεωρητής Ρούπερτ Κίλερ, τον οποίο γνωρίσαμε στο προηγούμενο crime μυθιστόρημα της κυρίας Κλαίρης Θεοδώρου, στο ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ, μαζί με τη συνεργάτιδα του, Ντανιέλα Τσο, καλούνται στο Αμβούργο για να αναλάβουν και να ερευνήσουν τη συγκεκριμένη υπόθεση. Η αυτοκτονία του πατέρα-δράστη και η φαινομενική απλότητα που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη υπόθεση δημιουργεί ένα πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων, ενώ ταυτόχρονα διεγείρει το ενδιαφέρον του επιθεωρητή και της συνεργάτιδάς του, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να ανακαλύψουν το τι πραγματικά συνέβη και ποια ήταν τα κίνητρα του πατέρα-δράστη επιχειρούν να ερευνήσουν το παρελθόν του θύματος. Ίσως η αυτοκτονία του πατέρα-δράστη, σε συνδυασμό με το γεγονός πως η υπόθεση φαντάζει τόσο απλή, να περιπλέκουν τελικά την υπόθεση, η οποία όχι μόνο δεν κλείνει, αλλά οδηγεί τους δύο βασικούς ήρωες της κυρίας Θεοδώρου σε ακόμα πιο σκοτεινά μονοπάτια…
Οι έρευνες ξεκινούν. Ο Ρούπερτ και η Ντανιέλα επιχειρούν να σκαλίσουν το παρελθόν του θύματος, για να ανακαλύψουν στοιχεία που σχετίζονται με την υπόθεση τους. Πώς συνδέεται άραγε αυτή η δολοφονημένη γυναίκα, που βρέθηκε διαμελισμένη μέσα σε μία βαλίτσα στο Αμβούργο, με τις δολοφονημένες-διαμελισμένες γυναίκες, που βρέθηκαν στην Κοπεγχάγη, κι από ότι φαίνεται δολοφονήθηκαν πριν από αρκετά χρόνια; Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα τους; Στην προσπάθεια τους αυτή, οι δύο αστυνομικοί ανακαλύπτουν πως οι δολοφονημένες γυναίκες συνδέονται κατά κάποιον τρόπο μεταξύ τους, ενώ διαπιστώνουν ότι ο φερόμενος ως δολοφόνος, ο πατέρας δηλαδή της νεαρής γυναίκας, ίσως να είναι ένα μικρό πιόνι σε ένα μεγάλο σχέδιο! Το πτώμα μίας δεύτερης γυναίκας έρχεται στο φως. Όμως εδώ τα στοιχεία που προκύπτουν είναι λιγάκι διαφορετικά και ανατρέπουν την πορεία της έρευνας! Σκόπιμα αφήνονται στοιχεία που υποδηλώνουν, πως ο πραγματικός δολοφόνος ζει και τους παρακολουθεί στενά, όντας πάντα ένα βήμα πιο μπροστά!
Θα καταφέρουν άραγε να τον εντοπίσουν;
Πώς το παρελθόν επηρεάζει το παρόν;
Μπορείς άραγε να ξεφύγεις από αυτό;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα, που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Το Σ’ΑΓΑΠΩ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ, το νέο crime μυθιστόρημα της κυρίας Κλαίρης Θεοδώρου είναι ένα καταιγιστικό, περιπετειώδες βιβλίο, που παρότι θα το χαρακτήριζα πυκνογραμμένο, διαβάζεται με κομμένη την ανάσα! Η κυρία Κλαίρη Θεοδώρου αποδεικνύει περίτρανα πως ένα μυθιστόρημα που ανήκει σε αυτή την κατηγορία, πέρα από τον ψυχαγωγικό του χαρακτήρα, δύναται να διατρέχεται από έντονους προβληματισμούς που προκύπτουν μέσα εκτενείς αναφορές σε ποικίλα κοινωνικά ζητήματα, που αφορούν διαχρονικά τον άνθρωπο.
Συγκεκριμένα, θα ήθελα να υπογραμμίσω ίσως το πιο σημαντικό ζήτημα που εντοπίζει κανείς στις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος, το οποίο είναι η έμφυλη βία. Όλα τα διαμελισμένα πτώματα, που βρίσκονται μέσα στις βαλίτσες ανήκουν σε γυναίκες! Γυναίκες θύματα της πιο ακραίας μορφής της έμφυλης βίας. Γυναίκες θύματα της ανδρικής κυριαρχίας σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της ζωής, που παγιδεύτηκαν σε τοξικές ερωτικές σχέσεις, διαστρεβλωμένων αντιλήψεων. Γυναίκες θύματα της βαθιά ριζωμένης στο κοινωνικό ασυνείδητο πατριαρχίας, που πολλές φορές οδηγεί στην ατιμωρησία τέτοιων υποθέσεων.
Εξίσου σημαντικό ζήτημα είναι και η εμμονή, καθώς και η παθολογικής αγάπη, που αποτελούν συνδυαστικά έναν βασικό, θεματικό πυλώνα του μυθιστορήματος. Μέσα από την σταδιακή εξέλιξη της πλοκής, με τα γεγονότα παροντικά και παρελθοντικά να ξεδιπλώνονται, ο αναγνώστης ανακαλύπτει τη νοσηρή όψη της αγάπης, η οποία μπορεί να γίνει εμμονική και βίαιη. Κάθε δολοφονία είναι αποτέλεσμα μίας τέτοιας μορφής αγάπης. Η συγγραφέας καταδεικνύει εκείνη τη λεπτή γραμμή που διαχωρίζει το πάθος της αγάπης από τη βία που μπορεί να χαρακτηρίζει μία προβληματική μορφή αγάπης. Η συγγραφέας με αφοπλιστικά ειλικρινή τρόπο υπογραμμίζει πόσο εύθραυστα είναι τα όρια μεταξύ της αγνής και της νοσηρής αγάπης, με το σφοδρό αυτό συναίσθημα να εκφυλίζεται και να μετατρέπεται σε κάτι σκοτεινό, σε κάτι ακραίο και επικίνδυνο, που μπορεί να έχει ολέθριες και αμετάκλητες επιπτώσεις!
Παράλληλα, αυτό που θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό στο παρόν μυθιστόρημα, αλλά και στο προηγούμενο της κυρίας Θεοδώρου, όπου πρωταγωνιστεί ο Ρούπερτ Κίλερ είναι το γεγονός πως αφιερώνει μεγάλο μέρος του κειμένου της, για να αναπτύξει το παρελθόν του δολοφόνου, χωρίς βέβαια να αποκαλύπτει στοιχεία, που να οδηγούν στην άμεση αποσαφήνιση της πραγματικής του ταυτότητας, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει φως και στην ψυχολογική του κατάσταση, στα βιώματα και τις εμπειρίες του, στις καταστάσεις του παρελθόντος που επέδρασσαν με τρόπο αμετάκλητο στη διαμόρφωση του.
Ο πραγματικός δράστης-δολοφόνος της κυρίας Θεοδώρου δεν είναι ένας χαρακτήρας «έκπληξη», χαρακτήρας μονοδιάστατος, που ενσαρκώνει οπωσδήποτε το απόλυτο κακό. Ο ήρωας-δολοφόνος που δημιουργεί η συγγραφέας δεν είναι απλά ένας «κακός». Είναι ένας σύνθετος και πολυδιάστατος άνθρωπος, ένας τρομερά ρεαλιστικός χαρακτήρας, που το παρελθόν του και τα βιώματα που το απαρτίζουν λειτούργησαν μέσα του με τέτοιο τρόπο, που τον οδήγησαν σε αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις. Έτσι, η συγγραφέας προσδίδει στον χαρακτήρα αυτό μία αμφισημία αναφορικά με τα αισθήματα που δημιουργούνται στον αναγνώστη, κι αυτό γιατί η κυρία Θεοδώρου καταφέρνει να ενσωματώσει στα σημεία που αναφέρεται στον δολοφόνο και περιγράφει τις πράξεις του και τη ζωή του, προβληματισμούς που αφορούν τη φύση και την ηθική σχετικά με τη διάπραξη ενός εγκλήματος, προβληματισμούς επάνω σε κοινωνικές παθογένειες που πλήττουν και επιδρούν καθοριστικά στη ζωή των ανθρώπων, προσδίδοντας με αυτό τον τρόπο έναν βαθύτερο, κοινωνικό, αλλά και ψυχολογικό χαρακτήρα στις σκέψεις που συνοδεύουν το βιβλίο.
Ολοκληρώνοντας λοιπόν, το Σ’ΑΓΑΠΩ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ της συγγραφέως ΚΛΑΙΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ δεν είναι απλά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Είναι ένα πολυδιάστατο μυθιστορηματικό έργο, που κρατά ταυτόχρονα σε εγρήγορση τον αναγνώστη λόγω της καταιγιστικής του πλοκής, αλλά ταυτόχρονα βρίσκεται χώρος για να αναπτυχθούν μία πληθώρα σημαντικών κοινωνικών ζητημάτων, ζητήματα που προβληματίζουν και βάζουν σε σκέψεις τον αναγνώστη, ο οποίος αναζητά τα όρια ανάμεσα στο θύτη και το θύμα, ανάμεσα στην αγάπη και την εμμονή, ανάμεσα στη δικαιοσύνη και την ατιμωρησία! Προσωπικά, παρότι όπως είπα και στην αρχή πρόκειται για ένα αμιγώς πυκνογραμμένο μυθιστόρημα, μου πήρε κάτι λιγότερο από μία ημέρα για να το ολοκληρώσω!
Αναζητήστε το!
